Ετών 50!

 

50αρισα, έφτασε η στιγμή που αντίκρισα την γενέθλια τούρτα μου. 50 κεράκια καμαρωτά στόλιζαν την τούρτα. Τούρτα σε σχήμα ραδιοφώνου, σοκολατένια μέσα έξω.

Θυμάμαι που μου έλεγαν, «ηλικιακή κρίση  θα πάθεις στα πενήντα, κρίσεις πανικού, θα τα βάψεις μαύρα». Μα, εγώ μέσα στην τρελή χαρά, το χαμόγελο της Τζοκόντα το ξέρεις; Αυτό, και καλύτερο είχα!                                                                                                                      

 Μπορείς να φανταστείς γιατί;                                                                                                 

 Γιατί είχα δίπλα μου ανθρώπους καρδιακούς, ανθρώπους που ψηθήκαμε μαζί στα προβλήματα και στις χαρές, στα δύσκολα και στα εύκολα. Ανθρώπους που ποτέ δεν με έκριναν για τις επιλογές μου, για τον χαρακτήρα μου, για τις ιδιοτροπίες μου, και μεταξύ μας, έχω πολλές. Ανθρώπους που ποτέ δεν τους έκρινα ή επέκρινα, που ήμασταν εκεί ο ένας για τον άλλον.                                                                                                                       

 Σημασία έχει να μεγαλώνεις όμορφα, και εγώ έτσι μεγαλώνω. Όμορφα, ευγενικά, λιτά εσωτερικά και εξωτερικά.

                                                                                                                                                         

 Είδα και τις πρώτες ζάρες στα πόδια μου. Με καταλαβαίνεις, έτσι δεν είναι; Αυτές που προκαλεί ο χρόνος και «σπάει» το δέρμα. Μα, ούτε αυτές με τρομάζουν. Η γιαγιά μου μού έλεγε «οι ρυτίδες και οι ζάρες είναι εμπειρίες», πόσο δίκιο είχε. Να σου πω, βέβαια, ότι ρυτίδες έχω πολλές και από πολύ μικρή ηλικία. Δε λέω, ζορίστηκα νεότερη, αλλά δεν οφείλονται στα ζόρια. Έχω δύο ελαττώματα και εκεί αποδίδονται οι ρυτίδες. Χα χα, πλάκα κάνω. Αφενός χαμογελάω πολύ και συχνά, αφετέρου είμαι ερωτευμένη με τον ήλιο, τον ελληνικό μας ήλιο. Κάθομαι ώρες ολάκερες στη θάλασσα και ψήνομαι σαν μπαρμπουνάκι. Κρεμούλα, ούτε λόγος. Ουπς, είμαι κακό παράδειγμα, έχω επίγνωση, οπότε εσύ που το διαβάζεις τώρα να βάζεις αντηλιακό με 50 δείκτη προστασίας.

 

Μεγαλώνω και ωριμάζω, θα σου συνεχίσω. Αποκτάω σοφία, γνώση, εμπειρία. Δεν χάνω, όμως, και δεν πρόκειται να χάσω την παιδικότητά μου. Νιώθω σαν 5χρονο κοριτσάκι και κάπως έτσι αντιμετωπίζω τη ζωή. Δεν μπαίνω σε καλούπια, δεν μπήκα ποτέ. Δε θυσιάζω την αξιοπρέπειά μου εύκολα, τουλάχιστον όχι, αν δεν έχω εξασφαλίσει τα εχέγγυα. Δεν με τρομάζουν τα χρόνια που προστίθενται πάνω μου. Αυτό που με φοβίζει, όμως, είναι να φύγω από αυτό τον μάταιο κόσμο Χωρίς να Έχω Ζήσει.

 

Γι’ αυτό σου λέω, φάε τη ζωή με το κουτάλι. Γύρισε, μύρισε, τσαλακώσου και, κυρίως, μην διστάσεις να δοκιμάσεις. Δοκίμαζε μέχρι να βρεις αυτό που ψάχνεις….

 

 

 Ελίνα Ματτίου - 29/4/2022