Μάνα, μητέρα, μαμά!

 

 

Περίεργο τρένο ο άνθρωπος…

Όταν την έχουμε, γκρινιάζουμε, μουρμουράμε. Με έπρηξε, πάλι με πήρε τηλέφωνο να με ρωτήσει αν έφαγα, αν ντύθηκα καλά ή ακόμα χειρότερα…… τί κάνει το αγόρι μου; Πότε θα το γνωρίσουμε;

Και όταν πάλι δεν την έχουμε, όπως εγώ τώρα, μονολογώ , λέγοντας…. Ααα ρε μάνα, μόνο το καλό μου ήθελες.

 Ήταν η αγάπη σου, ήταν η ασπίδα προστασίας που ήθελες  πάντα να είσαι….. Ακόμη θυμάμαι τα λόγια σου. «Όποιος πειράξει το κοριτσάκι μου, θα τον σκοτώσω».

Μακάρι να ήσουν ακόμη κοντά μας ,και ας με έβγαζες εκτός εαυτού, και ας σου έκλεινα το τηλέφωνο όταν ξεπερνούσες τα δικά μου όρια.

Ας χτύπαγε το τηλέφωνο και ας άκουγα για ένα λεπτό τη φωνή σου. Ας ερχόσουν για μία στιγμή, για αυτή την τόσο ζεστή και ανιδιοτελή αγκαλιά που γιάτρευε κάθε μας πληγή….

Να την αγαπάτε, να της το δείχνετε, να την προσέχετε τώρα που την έχετε, ακόμα και όταν την πιάνει  η ιδιοτροπία της,  γιατί αύριο μπορεί να είναι αργά!

Χρόνια πολλά σε όλες τις μανούλες, σε αυτές που γέννησαν αλλά και σε αυτές που υιοθέτησαν και έκανα δικά τους αυτά τα πλασματάκια.

 

Για την Όλγα, την δική μου μαμά!

Ελίνα Ματτίου - 9/5/2021