Η Άδεια Καρέκλα!

 

Αγαπημένη μου Νένα,

  Μέρες τώρα θέλω να σου γράψω γιατί σε βλέπω ανήσυχη και φοβισμένη. Αυτό το μικρό παιδάκι, η Νένα, μεγάλωσε πια και δεν έχει λόγους να φοβάται. Πέρασες δύσκολα! Οι σχέσεις σου σε στιγμάτισαν και σε πόνεσαν, οι πληγές όμως επουλώθηκαν και μόνο η θύμιση έμεινε. 

  Δεν είναι όλοι σαν τον Μ. Αν και ο Π. έχει ένα παιδί διαφέρει, είναι ξεχωριστός, είναι τρυφερός, υπομονετικός, ανεκτικός. Ανέχεται τις ιδιοτροπίες σου, θέλει να μοιράζεται, δεν είναι τσιγγούνης.

Μην φοβάσαι, δεν θέλει να σε εκμεταλλευτεί, αλλά ακόμα κι αν, λέω αν, τώρα πια μεγάλωσες, μπορείς να ξεχωρίζεις και να προστατεύεις την μεγάλη Νένα.

Χαλάρωσε, Νενάκι μου, όπως ακριβώς κάνεις με τις φίλες σου. Εμπιστεύσου τον κόσμο, εμπιστεύσου τον Π. Θα πετύχει όταν το πιστέψεις!

  Δεν μπορείς τη μοναξιά... Σε θυμάμαι από μικρό παιδί, θες ένα στήριγμα. Δεν σε παρεξηγώ, ήσουν  εσύ το στήριγμα για όλους. Μα τώρα δες, έχεις τον Π., την σκυλίτσα κι ένα παιδί,το παιδί του, που σ' αγαπάει και σε κάνει να νιώθεις μαμά. Κι αν ο Π. δεν μπορεί να σε στηρίζει. έχεις τους φίλους, μα πάνω απ' όλα έχεις Εσένα και είσαι υγιής. Εμπιστεύσου Σε, διώξε τους φόβους σου, γέλα, χαμογέλα, υποδέξου το νέο ταξίδι της ζωής σου,που μόλις ξεκινάει, με θετικές σκέψεις. 

Δεν είναι όλοι τέρατα!

Σου έδωσε μία οικογένεια, ένα νόημα να ζεις, να βγεις από τη μοναξιά και την ανία σου. Τι θες τώρα; Αχ, θα σε μαλώσω! Έχεις τόση καλοσύνη μέσα σου, που πήγε; Μην αφήσεις τα λάθη του παρελθόντος να σε στοιχειώνουν, να σε κακιώνουν και να σε στεναχωρούν. 

Μα, τι φοβάσαι; ;Όλα τα πέρασες και τα ξεπέρασες. Τα λεφτά δεν  φέρνουν την ευτυχία. Τι φοβάσαι, μήπως τελειώσουν; Αφού ξέρεις να τα βγάζεις πέρα και με τα λίγα. Για θυμήσου, τότε που σας συντηρούσε η γιαγιά και ο παππούς, τότε που δεν είχες να βγεις για έναν καφέ.... Τι έπαθες;

Σε στιγμάτισαν , ναι, αλλά σε δίδαξαν και κάτι, πως όλα περνούν και τίποτα δεν κρατάει για πάντα.

  Αντιμετώπισε τους φόβους σου και μη θυμώνεις με ό,τι είναι αντίθετο στα πιστεύω σου.

Ας μείνει και το σπίτι βρώμικο, γεμάτο τρίχες και σκόνη και τα πιάτα άπλυτα, ο λογαριασμός σου με 100€; Βρε συ, αν δεν έχεις την υγειά σου τι να τα κάνεις όλα τ' άλλα!

Εστίασε στα θετικά, κλείσε τους λογαριασμούς του παρελθόντος, κλείδωσε το μπαούλο και πέτα το κλειδί στη θάλασσα. Κοίτα μόνο μπροστά, εστίασε στο τώρα και τι μπορεί να σου φέρει το αύριο.

Ισορρόπησε γιατί διαισθάνομαι ότι με το να θες να τα ελέγχεις όλα, δε σε αδικώ γιατί αυτοί οι ρόλοι σου ανατέθηκαν από παιδί, χάνεις την ουσία, χάνεις τη στιγμή.

Κι όταν πνίγεσαι, αγχώνεσαι, πανικοβάλλεσαι, τότε μίλα, κλάψε, γράψε. 

Αρκεί να βγούνε από μέσα σου. 

Αρκεί να θυμάσαι ότι μια φορά ζούμε και ότι είσαι περαστική από αυτόν τον κόσμο.

                            

            

                                                                     Αγαπημένη μου ενήλικη Νένα,

  

Άσε τη ζωή να σε πάει, έστω για μία φορά. Εμπιστεύσου την! 

Που ξέρεις, μπορεί να σου βγει και σε καλό!

                      

                                               Σ' αγαπάω πάντα,

                                                  η μικρή Νένα

Υ.Γ. Το διήγημα το εμπνεύστηκα από την  τεχνική της κενής καρέκλας, ένα από τα πιο χρησιμοποιημένα εργαλεία εργασίας της Gestalt Theory.

"Η Άδεια Καρέκλα" είναι μία συναισθηματική τεχνική που μπορεί να αποτελέσει μια μεγάλη πηγή για την αντιμετώπιση σε διαβούλευση των ανεπίλυτων ζητημάτων του παρελθόντος.

Πηγή:https://el.sainte-anastasie.org/articles/psicologia/la-tcnica-de-la-silla-vaca.html